Dignitatis humanae

Deel van de serie over documenten van de

Heilige Stoel

Constituties, encyclieken, exhortaties en instructies

op gezag van de Heilige Stoel

Constituties

Sacrosanctum Concilium Gaudium et Spes Lumen Gentium

Encyclieken

Pius IX Leo XIII Pius X Benedictus XV Pius XI Pius XII Johannes XXIII Paulus VI Johannes Paulus II Benedictus XVI Franciscus

Instructies

Inter Oecumenici Liturgiam Authenticam Redemptionis Sacramentum

Dignitatis humanae^[1] is de verklaring over de godsdienstvrijheid die tot stand kwam tijdens het Tweede Vaticaans Concilie (Vaticanum II, 1962 – 1965). Hiermee trachtte men doctrinair de standpunten vast te leggen die de kerk in de voorgaande decennia had ontwikkeld ten aanzien van mensenrechten, zoals de vrijheid van godsdienst. In Dignitatis humanae werd ingegaan op christelijke samenlevingen met zowel een meer pluraal karakter (zoals de Verenigde Staten) als een homogeen karakter (zoals Spanje).

Op 7 december 1965 werd Dignitatis humanae officieel van kracht door afkondiging van paus Paulus VI, nadat deze in het concilie was aangenomen met 2308 tegen 70 stemmen. De groep geestelijken die zich verzet teggen de verklaring en in bredere zin tegen de besluiten van Vaticanum II vormt binnen het katholicisme het traditionalisme.

1. ↑ Dignitatis humanae is Latijn voor menselijke waardigheid, maar de naam van dit soort ducumenten is altijd een incipit, de eerste woorden van de beginregel van het document.